جهانی جستجو برای آموزش و پرورش: رقص آندریا مانگانو داستانی تکان دهنده از هویت خود و ایجاد اعتماد به نفس است

نوشته شده توسط C. M. روبین در نوامبر 2, 2021

فیلمساز آندریا (اندی) مانگانو در مریلند به دنیا آمد اما در سیسیل بزرگ شد و در آنجا فلسفه خواند, تاریخ, گرامر, و ادبیات, و همچنین برنده مسابقات مختلف ورزشی رقص منطقه ای شد. او یک هنرمند خودآموخته بود تا اینکه به ایالات متحده بازگشت 2016 برای تحصیل در رشته انیمیشن در کالیفرنیا

اندی کارگردان و انیماتور است رقص!, برای بهترین جشنواره انتخاب شد 2021 توسط KIDS FIRST! در ارتباط با شبکه کلاس درس سیاره. رقص! داستان دختر جوانی است که, پس از دیدن ویدئویی از یک رقصنده زیبا, تصمیم می گیرد نیز یکی شود. با این حال, دختر خیلی خجالتی است... رقصیدن به او کمک می کند تا به خودش اعتماد بیشتری پیدا کند?

جهانی جستجو برای آموزش و پرورش خوشحالم که به اندی مانگانو خوش آمد می گوید.

این ویدئو روی الگوهایی که به ما الهام می‌بخشند تمرکز زیادی دارد. آیا قهرمان دوران کودکی داشتید که الهام بخش شما باشد؟?

به وضوح به یاد دارم که تابستان ها را در خانه مادربزرگم می گذراندم, و آنجا دوست دارم به لباس‌های درخشانی که عمه‌ام برای مسابقات رقص استفاده می‌کرد خیره شوم. در نهایت من بزرگ شدم تا به مدرسه رقص او بپیوندم, و این تجربه به من کمک کرد تا اعتماد به نفس بیشتری به دست بیاورم و بزرگسالی مسئولیت پذیر باشم. زمانی که در سیسیل زندگی می کردم، زمان زیادی را با او گذراندم, so I wanted to make a video dedicated to that experience and connection I had with dancing.

I love the animation style you selected with its deeply water-colored features and jewel-toned colors. Given the primary target audience of the video, I wondered what made you decide to select this design style as opposed to more traditional primary colors?

I have a background in oil painting, and palette knife painting is my favorite medium outside of digital animation. من واقعاً می خواستم همان ظاهر بافت را در کوتاه مدت بیاورم, که بیشتر در پس زمینه ها دیده می شود. از نظر شخصیت, من از رنگ های بیش از حد اشباع شده اجتناب کردم تا سبک را منسجم تر کنم.

وقتی دختر کوچولو برای اولین بار وارد استودیو رقص شد, رنگ ها روشن هستند و به سمت زرد بسیار روشن می روند. این در تضاد با ابتدای فیلم است, وقتی دختر احساس راحتی می کند. در فیلم من, رنگ های بیش از حد روشن در لحظاتی که قهرمان داستان ما ترسیده است نشان داده می شود, and darkness is meant to feel like a protective blanket. As she grows up, the girl puts in effort to become more comfortable with scary things such as a spotlight, and she does.

This subversion of symbolism in light vs. dark is also a note on racism, and how in our history and media we have consistently associated white and light with purity and superiority, and how we have used that association to create systems of suppression for people.

In the scene where the little girl arrives at the dance studio, she is very scared. Is this based on the idea that taking new chances is scary for every child or was it more to do with the self-confidence and identity of this particular character?

For this particular character, it’s about self-confidence and identity, since that is a trait I share with her. The idea was that she is spirited, curious, and enthusiastic, but she is shy and needs time to open up to new environments.

What influenced your creative decision to produce this story without any dialogue?

I love taking on a challenge, and being able to express without words is one of my favorite things about art (and dancing!). The short, the whole story, would not be the same with dialogue. Think about that scene at the beginning of UP, the Pixar film: would have it been as impactful with dialogue, or isn’t it exactly the lack of dialogue that makes it more emotional?

What do you hope will be the audience’s key takeaways from your film?

You never know how your efforts, your struggles, and your personal story have influenced others! We as people are connected in ways that can be hard to imagine, but that link between the self and your community is something that not only we need to be aware of, but also fight for.