If music be the food of educational excellence, play on Maestro Botstein. Give me excess of Richard Strauss’s Die Liebe der Danae at Bard Summerscape 2011.
That strain again Maestro, it had a dying fall. It came o’er my ear like the sweet sound of newly arriving Bard freshman eager to experience this spectacular operatic production (comedy, romance and drama set against Strauss’s brilliant orchestral score), whilst relishing other rich works of literature and honing their writing skills in this, their first fantastical college orientation.
Enough, no more of this brevity.
Ας μιλήσουμε για ακόμα μεγαλύτερα πράγματα με τον καινοτόμο εκπαιδευτικό και πρόεδρο του Bard College, Leon Botstein: ένας άνθρωπος που καταλαβαίνει την αντιπαράθεση τέχνης και εκπαίδευσης καλύτερα από κάθε άλλον; πρωτοπόρος στη σύνδεση της αμερικανικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τα δημόσια σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης; κύριος μαέστρος της Αμερικανικής Συμφωνικής Ορχήστρας; βραβευμένος με μαέστρο της Συμφωνικής Ορχήστρας της Ιερουσαλήμ; ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής του παγκοσμίου φήμης Bard Music Festival; αλλά ίσως το πιο ενδιαφέρον από όλα, ένας άνθρωπος που νωρίτερα φέτος περιέγραψε τον εαυτό του στην έκθεση Colbert ως “καλά μεγαλωμένος.”
Τι είδους εκπαιδευτικό σύστημα θα επιτρέψει σε μια χώρα να έχει τις ανθρώπινες δεξιότητες που απαιτούνται για να ανταγωνιστεί παγκοσμίως?
Οι εκπαιδευτικές δεξιότητες που θα επιτρέψουν σε ένα έθνος να ανταγωνιστεί στην οικονομία του 21ου αιώνα περιλαμβάνουν την ικανότητα (1) να αιτιολογήσει χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του επιχειρήματος, ανάλυση, και ερμηνεία, (2) να παρατηρεί και να ανακαλεί την οπτική και ακουστική εμπειρία της καθημερινής ζωής και να τη διατυπώνει με ασυνήθιστους και οξυδερκείς τρόπους, (3) να κατανοήσουν τον χαρακτήρα και τη διαγωγή της επιστήμης, συμπεριλαμβανομένου του υπολογισμού, (4) να αντιλαμβάνονται την ομορφιά ανεξάρτητα από τη μόδα και το λαϊκό γούστο, και (5) να κατασκευάσει και να κριτικάρει ιστορικούς ισχυρισμούς έτσι ώστε να διαμορφώσει μια έννοια της ιστορίας.
Αυτές οι δεξιότητες μπορούν να αναπτυχθούν στον πληθυσμό ενός έθνους δίκαια και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις μόνο μέσω ενός δημόσιου συστήματος που επιτρέπει τον ανταγωνισμό και την ποικιλομορφία. Οι προσδοκίες όλων των παιδιών σε ένα έθνος πρέπει να είναι ίδιες, όπως και οι ευκαιρίες. Σε μια δίκαιη, δημοκρατικό σύστημα εκπαίδευσης που συμβιβάζει την αριστεία με την ισότητα, τα αποτελέσματα θα, ωστόσο, να μην είναι ομοιόμορφη. Αλλά όλοι θα επωφεληθούν από τις υψηλές προσδοκίες.
Ποια είναι η άποψή σας τυποποιημένων δοκιμών?
Οι τυποποιημένες δοκιμές είναι ένα εργαλείο ευκολίας για τους πολιτικούς. Η χρήση του για εκπαιδευτικούς είναι ως ένδειξη συνολικής αποτελεσματικότητας. Τα αποτελέσματά του είναι άχρηστα για τον μεμονωμένο εξεταζόμενο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, Οι τυποποιημένες δοκιμές είναι μια σκληρή ασθένεια που διαπράττεται τόσο από υπεύθυνους χάραξης πολιτικής όσο και από εκπαιδευτικούς και διαχωρίζει τη μάθηση από τη δοκιμή. Το έθνος χρειάζεται μια νέα γενιά οργάνων δοκιμών. Οι δοκιμές είναι κρίσιμες για την επιτυχία στην τάξη. Οι εξετάσεις πρέπει να είναι συχνές, σχεδιασμένο από δασκάλους, και περιλαμβάνουν άμεσες απαντήσεις προς τον εξεταζόμενο αρκετά γρήγορες ώστε να καταστήσουν το τεστ χρήσιμο στη μάθηση. Πρέπει να κατανοήσουμε τα λάθη που κάνουμε καθώς τα κάνουμε για να μάθουμε από αυτά. Οι τρέχουσες τυποποιημένες δοκιμές στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν πληρούν αυτό το κρίσιμο κριτήριο.
Εάν είναι δυνατή η γενίκευση, ποια στοιχεία λείπουν από την επικράτηση των σημερινών συστημάτων?
Το σημερινό σύστημα εκπαίδευσης αποτυγχάνει πιο αποφασιστικά στην αδυναμία του να διατηρήσει τη φυσική περιέργεια των παιδιών. Αυτό είναι πιο εμφανές στην αποτυχία του αμερικανικού συστήματος να διδάξει την επιστήμη. Κάθε παιδί είναι περίεργο για τον φυσικό κόσμο, αλλά το σχολείο μειώνει αυτόν τον ενθουσιασμό εκθέτοντας τα παιδιά στη διδασκαλία που βασίζεται στην άγνοια και στην ιδέα ότι η επιστήμη έχει να κάνει με γεγονότα και τύπους. Η περιέργεια και η αγάπη για τη μάθηση αποτυγχάνουν να καλλιεργηθούν στο σύστημα επίσημης σχολικής εκπαίδευσης. Ως εκ τούτου,, η φιλοδοξία και η επιθυμία για ατομικά επιτεύγματα αναπόφευκτα ματαιώνονται.
Ποια είναι η κατάσταση της συναισθηματικής ευεξίας μεταξύ των U. S. φοιτητές?
Μία από τις συνέπειες που συχνά παραβλέπουμε όταν αναλογιζόμαστε την αποτυχία του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι η επίδρασή της σε άτομα που το σύστημα έχει αποτύχει, που αντιπροσωπεύει τουλάχιστον 50% του πληθυσμού. Όχι μόνο βλάπτονται οι προοπτικές τους για απασχόληση, αλλά είναι επίσης κατανοητά και δικαιολογημένα θυμωμένοι. Ο θυμός τους βασίζεται στο σωστό συμπέρασμα ότι έχουν υποστεί μικρή αλλαγή. Ακόμα και το πιο σταθερά αντιδιανοούμενο και φτωχά μορφωμένο άτομο διατηρεί την υπερηφάνεια του/της. Τέτοια άτομα γνωρίζουν ότι ζουν σε μια κοινωνία που εξαρτάται όλο και περισσότερο από αντιδιαισθητικές γνώσεις και δεξιότητες που δεν έχουν, καθιστώντας τους ευάλωτους στην εκτεταμένη ανεργία και την υποαπασχόληση. Αυτή η αναγνώριση γεννά δυσαρέσκεια και οργή καθώς και άλλα συμπτώματα οξείας συναισθηματικής δυσφορίας. Resentment and frustration find an outlet in a politics of intolerance marked by allegiance to irrational beliefs that threaten our constitutional foundations of freedom and dissent. The failure of the educational system will be most visible in the growth of this form of reactionary politics that is little more than an expression of fear about what the future holds.
Μήπως σας ορισμό της εκπαιδευτικής αριστείας να λαμβάνουν υπόψη την ποιότητα της ζωής των ατόμων και της κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων των καλλιτεχνικών και πολιτιστικών επιτευγμάτων της?
The overall ambition of the Obama administration has been entirely admirable. Given the political opposition to public education that defines much of the policy conversation in the Republican Party, it is hard to muster enthusiasm for any criticism of Obama. Κάποιος θα ήθελε να δοθεί λιγότερη έμφαση στα τεστ και στα ναυλωμένα σχολεία. Αλλά αν υπάρχει ένας τομέας στον οποίο οι αμερικανοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και στις δύο πλευρές του πολιτικού χάσματος αποτυγχάνουν σταθερά να εξετάσουν, είναι η σημασία των τεχνών και η σημασία της καλλιέργειας σε παιδιά και νέους όχι μόνο αισθητικές ευαισθησίες αλλά και δεξιότητες στις τέχνες.
Η τεράστια πίεση από οικονομική άποψη σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης, έχει οδηγήσει στην πεποίθηση ότι τα απαραίτητα στην εκπαίδευση δεν περιλαμβάνουν τις τέχνες. Οι τέχνες θεωρούνται από καιρό ως συμπληρωματικές και διακριτικές στην αυστηρή μελέτη των μαθηματικών, επιστήμη, Αγγλικά, και ιστορία. Είναι ειρωνικό ότι για να καλλιεργήσουν επιτεύγματα και φιλοδοξίες στα μαθηματικά και τις επιστήμες, για παράδειγμα, πρέπει να βρει κανείς τρόπους να αναπτύξει μια ποικιλία δεξιοτήτων και συνηθειών που συσχετίζονται, με εντυπωσιακή κανονικότητα, στον αντίκτυπο της σοβαρής εκπαίδευσης στις τέχνες. Αυτός ο αντίκτυπος περιλαμβάνει πειθαρχία, ικανότητα για συνεχή ανεξάρτητη εργασία, την καλλιέργεια της μνήμης, τη χρήση της φαντασίας, και την ικανότητα να εννοιολογούμε και να αναλαμβάνουμε ρίσκα και διαισθητικά άλματα.
Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, οι τέχνες οξύνουν τις δυνάμεις παρατήρησης και αντίληψης κάποιου. Μακριά από διακοσμητικό, οι τέχνες είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη των παράλληλων γνωστικών ικανοτήτων που σχετίζονται με την άσκηση της επιστήμης και την ανταγωνιστικότητα στο χώρο εργασίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τόσα πολλά από τα έθνη με τα οποία συγκρίνουμε ελάχιστα στην εκμάθηση των μαθηματικών και της επιστήμης — Ιαπωνία, Κορέα, Κίνα, και η Φινλανδία — Όλα τυχαίνει να έχουν υψηλά ανεπτυγμένα και αποτελεσματικά προγράμματα καλλιτεχνικής εκπαίδευσης που απευθύνονται σε ολόκληρο τον πληθυσμό. Η συντριπτική υπεροχή των δεδομένων σχετικά με τη συσχέτιση μεταξύ μάθησης και διδασκαλίας στις τέχνες αφορά τη μουσική — τραγουδώντας και παίζοντας όργανα με τρόπο που απαιτεί εξοικείωση με τη διαπραγμάτευση της μουσικής σημειογραφίας. Όμως το ίδιο επιχείρημα επεκτείνεται και στις εικαστικές τέχνες, ειδικά στην εποχή του υπολογιστή. Όλη η έννοια του σχεδιασμού από την άποψη του λογισμικού υπολογιστών, και στον βιομηχανικό σχεδιασμό, για παράδειγμα, υποδηλώνει, σωστά έτσι, ένα αισθητικό συστατικό.
Απαραίτητη στον εκπαιδευτικό ορισμό των τεχνών είναι η αναγνώριση της διαχρονικής εξέλιξης της πολιτιστικής γεύσης. Η κατανόηση της κουλτούρας και της κοινωνίας του ατόμου καθώς και των άλλων είναι ζωτικής σημασίας για την αντίληψη των ευκαιριών. Αυτή η ικανότητα αντίληψης φαίνεται να είναι απαραίτητη, για παράδειγμα, στην ανάλυση των αγορών και των αναγκών σε κάθε οικονομία.
Η πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί είναι τεράστια. Το σερί του αντιδιανοούμενου στην αμερικανική ζωή που υπήρξε παράγοντας στην πολιτική μας από τον 19ο αιώνα, δεν έχει μειωθεί καθόλου. Η επιτυχία της Αμερικής τον 20ο αιώνα της έδωσε μια πρόωρη αίσθηση της ανωτερότητας και του δικαιώματος της. Για να ανασυνταχθεί το έθνος, αναπτύξουν την αίσθηση του κοινού σκοπού, και να ανταγωνιστούν, μια ανανεωμένη δέσμευση για τη δημόσια καθολική εκπαίδευση είναι απαραίτητη. Είναι το μόνο δημόσιο αγαθό στο οποίο όλοι θα πρέπει να μπορούν να συμφωνήσουν. Η κοινή μας κληρονομιά και το μέλλον διακυβεύονται. No individual or elite group can hope to escape the dire economic and political consequences of the continued deterioration of our educational standards and achievements. A broad-based renewal of public education is an indispensible condition of America’s survival as a productive and free society with an enviable standard of living for all.
Κόσμος Σοφία
Οι προσδοκίες όλων των παιδιών σε ένα έθνος πρέπει να είναι ίδιες, όπως και οι ευκαιρίες.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, standardized testing is a cruel disease perpetrated by policy makers and educators alike, that separates learning from testing.
If there is one area in which American policy makers on both sides of the political divide have consistently failed to consider, είναι η σημασία των τεχνών και η σημασία της καλλιέργειας σε παιδιά και νέους όχι μόνο αισθητικές ευαισθησίες αλλά και δεξιότητες στις τέχνες.
No individual or elite group can hope to escape the dire economic and political consequences of the continued deterioration of our educational standards and achievements. A broad-based renewal of public education is an indispensible condition of America’s survival as a productive and free society with an enviable standard of living for all.
Στο παγκόσμιο Αναζήτηση για Εκπαίδευση, μαζί μου και παγκοσμίως γνωστή ηγέτες σκέψης συμπεριλαμβανομένου του Sir Michael Κομμωτήριο (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο Δρ. Michael Block (ΗΠΑ), Ο Δρ. Leon Botstein (ΗΠΑ), Καθηγητής Clay Christensen (ΗΠΑ), Ο Δρ. Linda Ντάρλινγκ-Hammond (ΗΠΑ), Ο Δρ. Madhav Chavan (Ινδία), Ο καθηγητής Michael Fullan (Καναδάς), Ο καθηγητής Howard Gardner (ΗΠΑ), Ο καθηγητής Andy Hargreaves (ΗΠΑ), Ο καθηγητής Yvonne Hellman (Η Ολλανδία), Ο καθηγητής Kristin Helstad (Νορβηγία), Jean Hendrickson (ΗΠΑ), Καθηγητής Rose Hipkins (Νέα Ζηλανδία), Καθηγητής Cornelia Hoogland (Καναδάς), Αξιότιμο Jeff Johnson (Καναδάς), Η κ. Chantal Kaufmann (Βέλγιο), Ο Δρ. Eija Kauppinen (Φινλανδία), Υφυπουργός Tapio Kosunen (Φινλανδία), Ο καθηγητής Dominique Λαφοντέν (Βέλγιο), Ο καθηγητής Hugh Lauder (Ηνωμένο Βασίλειο), Καθηγητής Ben Levin (Καναδάς), Lord Ken Macdonald (Ηνωμένο Βασίλειο), Καθηγητής Barry McGaw (Αυστραλία), Shiv Nadar (Ινδία), Καθηγητής R. Natarajan (Ινδία), Ο Δρ. PAK NG (Σιγκαπούρη), Ο Δρ. Denise Πάπα (ΗΠΑ), Sridhar Rajagopalan (Ινδία), Ο Δρ. Diane Ravitch (ΗΠΑ), Richard Wilson Riley (ΗΠΑ), Sir Ken Robinson (Ηνωμένο Βασίλειο), Καθηγητής Pasi Sahlberg (Φινλανδία), Καθηγητής Manabu Sato (Ιαπωνία), Andreas Schleicher (PISA, ΟΟΣΑ), Ο Δρ. Anthony Seldon (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο Δρ. David Shaffer (ΗΠΑ), Ο Δρ. Kirsten Μοναδική Are (Νορβηγία), Στήβεν Spahn (ΗΠΑ), Yves Theze (Lycee Francais Η.Π.Α.), Ο καθηγητής Charles Ungerleider (Καναδάς), Ο καθηγητής Tony Wagner (ΗΠΑ), Sir David Watson (Ηνωμένο Βασίλειο), Καθηγητής Dylan Γουίλιαμ (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο Δρ. Mark Wormald (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο καθηγητής Theo Wubbels (Η Ολλανδία), Ο καθηγητής Michael Young (Ηνωμένο Βασίλειο), και ο καθηγητής Minxuan Zhang (Κίνα) καθώς εξερευνούν τα μεγάλα ζητήματα της εκπαίδευσης εικόνα που όλα τα έθνη αντιμετωπίζουν σήμερα. Η Παγκόσμια αναζήτηση για την Εκπαίδευση της Κοινότητας Σελίδα
C. M. Rubin είναι ο συγγραφέας των δύο πολυδιαβασμένα online σειρά για την οποία έλαβε ένα 2011 Βραβείο Upton Sinclair, «Η Παγκόσμια αναζήτηση για την Παιδεία» και «πώς θα Διαβάστε?"Είναι επίσης συγγραφέας τριών βιβλίων με εμπορική επιτυχία, Συμπεριλαμβανομένων Η Ρεάλ Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.
Ακολουθήστε C. M. Rubin στο Twitter: www.twitter.com/@cmrubinworld
Πρόσφατα σχόλια