Μετά την ανάγνωση του άρθρου του Howard Gardner, Εξαπάτηση σκάνδαλο του Χάρβαρντ ως ένα παιχνίδι σε τέσσερις πράξεις, και ακούγοντας Δρ. Gardner και ο Δρ. Tricia Bertram Gallant στην 90.9 WBUR Ραδιόφωνο της Βοστώνης, Ήμουν περίεργος να μάθετε περισσότερα σχετικά με τον Δρ. έρευνα Tricia Bertram Gallant για την ακαδημαϊκή ακεραιότητα. Συμφώνησε να απαντήσει σε μερικές από τις ερωτήσεις που αρχικά τίθενται σε Η Σφαιρική Αναζήτηση για Εκπαίδευση: Την εξαπάτηση. Tricia Bertram Gallant είναι ο συγγραφέας του Ακαδημαϊκή Ακεραιότητα στον εικοστό πρώτο αιώνα: Μια Διδασκαλία και Μάθηση προστακτική, συν-συγγραφέας του Εξαπάτηση στο σχολείο: Τι γνωρίζουμε και τι μπορούμε να κάνουμε, και εκδότης του Δημιουργία του Ηθικά Ακαδημία: Μια Συστήματα προσέγγιση για την κατανόηση Διαγωγή & Ενδυνάμωση Αλλαγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Είναι επίσης Διευθυντής του Γραφείου Ακεραιότητα Ακαδημαϊκό στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Σαν Ντιέγκο, και μέλος της Διεθνούς Κέντρου Συμβουλευτικής Επιτροπής ακαδημαϊκή ακεραιότητα του.
Τι μπορεί να γίνει για την καλύτερη μαθητές διεύθυνση διακυβεύεται η ηθική που αυτές ασχολούνται με την πίεση των επιδόσεων?
Είναι περίπλοκο, διότι το πρόβλημα διαμορφώνεται από τις δυνάμεις που προέρχονται από πολλαπλά επίπεδα του συστήματος και υπάρχουν πράγματα που πρέπει να κάνουμε σε κάθε επίπεδο. Ωστόσο,, Θα προσφέρει δύο βασικές προτάσεις εδώ. Στα επίπεδα μακρο (την κοινωνία και το εκπαιδευτικό σύστημα), πρέπει να θυμόμαστε τα πραγματικά τέλη στόχους της εκπαίδευσης. ρητορική μας, δομές και διαδικασίες εντυπωσιάσει ότι οι τελικοί στόχοι είναι υψηλές βαθμολογίες του τεστ, υψηλοί βαθμοί, και 100% ποσοστά διατήρησης και αποφοίτησης (νομίζω “Δεν Child Left Behind” και “Αγώνας στην κορυφή”). Στην πραγματικότητα, αυτά τα “πράγματα” κρατήσει μόνο δύναμη και αν είναι ειλικρινής σύμβολα της μάθησης, προσωπική ανάπτυξη, ανάπτυξη του χαρακτήρα και την επαγγελματική ανάπτυξη. Δυστυχώς, τα σύμβολα έχουν γίνει οι στόχοι, και οι δομές που τους διέπουν επιτείνει την πίεση των επιδόσεων και δεν κάνουν τίποτα για να αποθαρρύνει παράπτωμα, πόσο μάλλον να δημιουργήσει υγιείς ηθικές περιβάλλον. Στο μικροσκοπικό επίπεδο (οργάνωσης και ιδιώτες), πρέπει επίσης να δημιουργήσουν υγιείς ηθικές περιβάλλοντα ότι η διδασκαλία και τη μάθηση ποιότητας υποστήριξη. Ακόμα και τότε, οι μαθητές μπορούν να συνεχίσουν να εξαπατήσει επειδή ανεπαρκώς εξοπλισμένοι για να επιλύσει τα ηθικά διλήμματα και τις καταστάσεις στις οποίες βρίσκονται. Για παράδειγμα, Πώς να αποφασίσετε μεταξύ πίστης και της αλήθειας, τα συμφέροντα του εαυτού και τα συμφέροντα των άλλων, ή το καλό των πολλών και η καλή του λίγα? Εμείς πείτε στα παιδιά να μην “ψέμα, εξαπατήσει ή να κλέψει” και αυτό είναι ένα ωραίο σύνθημα, αλλά μεταφέρει εσφαλμένα μια δυαδική επιλογή μεταξύ του καλού και του κακού. Πολλές φορές, ωστόσο, Επιλέγοντας να εξαπατήσει ή να μην εξαπατήσει απαιτεί δεξιότητες που σήμερα δεν διδάσκεται σε ένα συστημικό τρόπο.
Τα παιδιά μας να καταλάβουν πραγματικά τη διαφορά μεταξύ του τι είναι απάτη και τι δεν είναι?
Σε γενικές γραμμές, τα παιδιά να κατανοήσουν τη βασική έννοια της εξαπάτησης και μπορεί έτσι να εφαρμόζει αυτή την έννοια σε διαφορετικές καταστάσεις. Ωστόσο,, ερευνητές όπως Hartshorne & Μαΐου το 1920 και άλλοι από τότε έχουν δείξει ότι η εξαπάτηση είναι περιστασιακή και ότι οι άνθρωποι μπορούν να δικαιολογήσουν εύκολα τους κινδύνους της εξαπάτησης. Γνωρίζουμε επίσης από ψυχολόγους όπως Kohlberg ότι οι άνθρωποι αναπτύσσουν ηθική κρίση την πάροδο του χρόνου, έτσι, ένα παιδί δεν μπορεί να αναμένεται ότι θα ασκήσει το ίδιο ηθικό διακριτική ευχέρεια ως ενήλικας. Η περιπλοκή αυτή είναι η τεχνολογία. Σε Ακαδημαϊκή Ακεραιότητα στον εικοστό πρώτο αιώνα, Θα μιλήσουμε για το πώς η τεχνολογία έχει πάντα αλλάξει το τοπίο της διδασκαλίας και της μάθησης. Ο υπολογιστής προκάλεσε μεγάλη φόβους μεταξύ των δασκάλων των μαθηματικών. Τώρα, Το Διαδίκτυο αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τις πληροφορίες και τις γνώσεις και τους τρόπους με τους οποίους οι μαθητές συμμετέχουν σε σχολείο. Το διαδίκτυο, για παράδειγμα, έχει αλλάξει εξαπάτησης από ένα ανταγωνιστικό άθλημα όπου οι μαθητές προσπαθούν να αποκτήσουν ένα αθέμιτο πλεονέκτημα σε σχέση με ένα άλλο σε ένα μαθητή συνεταιρισμό με την οποία ζητούν να βοηθήσει ο ένας τον άλλον πετύχει (πίσω από την πλάτη του δασκάλου, φυσικά). Παρά τις αλλαγές αυτές, είμαστε κατά κύριο λόγο τη διδασκαλία και την αξιολόγηση της μάθησης, όπως κάναμε στην εποχή προ-internet. Για την αντιμετώπιση πραγματικά την εξαπάτηση πρόβλημα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις μεθόδους μας της διδασκαλίας και την αξιολόγηση της μάθησης.
Αν οι μαθητές’ επιχείρηση, αθλήματα και τα μοντέλα πολιτικό ρόλο εξαπατήσει και να ξεφύγει με αυτό, Μπορούμε να αναμένουμε οι μαθητές να μην εξαπατήσει?
Φυσικά μπορούμε (και θα πρέπει να) Αναμένουμε να μην εξαπατήσει. Τι ήταν αυτό παλιό ρητό που λέει η μητέρα μου συνήθιζε να μου λέει? “Δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό.” Αλλά για να αποθαρρύνουν μια λάθος ως συνέχεια σε ένα λάθος, θα πρέπει να μετρητή μοντέλα της εξαπάτησης με τα μοντέλα της ηθικής και ακεραιότητας. Πρέπει επίσης να στιγμές μόχλευσης των ηθικών αποτυχίες ως ευκαιρίες μάθησης. Αντί να αγνοεί τους, μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να διδάξουν στους μαθητές για την επαγγελματική ακεραιότητα. Τα παιδιά μας δεν μεγάλωσε σε ένα κενό–αν έχουμε μια γενιά πρόβλημα της εξαπάτησης, τότε θα πρέπει να κοιτάξουμε παντού για τις αιτίες και τις λύσεις.
εγώστ φοιτητές’ δάσκαλοι, Οι γονείς και τους συνομηλίκους εξαπάτηση, Μπορούμε να αναμένουμε οι μαθητές να μην εξαπατήσει?
Πάλι, Ναί, μπορούμε και πρέπει να βοηθήσει τα παιδιά να αναπτύξουν την ικανότητα να αντισταθεί εξαπάτηση ακόμη και αν όλοι οι άλλοι γύρω τους είναι αυτό που κάνει. Αν δεν το κάνουμε, τότε η κοινωνία μας (η οποία εξαρτάται από την εμπιστοσύνη και την προσωπική υπευθυνότητα) θα γίνει γρήγορα μη βιώσιμη. Ωστόσο,, περιμένει ένα παιδί να μην εξαπατήσει όταν το στενό περιβάλλον τους είναι εξαπάτηση είναι μια υπερβολική απαίτηση; τελικά, αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα πρέπει να βοηθήσει τους μαθητές να αναπτύξουν αυτή την εξαπάτηση ανθεκτική ικανότητα! Αν οι εκπαιδευτικοί, Οι γονείς και τους συνομηλίκους εξαπάτηση, τότε έχετε ένα συστημικό πρόβλημα. Αυτό σημαίνει, όπως μου συν-συγγραφείς και μιλάω για εκτενώς στην Δημιουργία του Ηθικά Ακαδημία, ότι δεν μπορούμε απλά να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα ως ένα από τα “τα άτομα που συμπεριφέρονται άσχημα” αλλά πρέπει να αντιμετωπιστούν σε επίπεδο συστημάτων.
Έχει εξαπάτηση γίνει ένα ανεξίτηλο μέρος της κουλτούρας μας?
Μη, έχει πάντα ήταν ένα ανεξίτηλο μέρος του ανθρώπινου πολιτισμού. Αυτό που φαίνεται να αλλάζει είναι η αποδοχή μας, και ο εφησυχασμός με αυτό, οι οποίες φαίνεται να συνδέεται με την εμμονή μας με την απόδοση (τη νίκη με κάθε κόστος) και της Αμερικής μας ατομικισμό (αυτό που κάνετε είναι η δική σας επιχείρηση, δεν είναι δικό μου). Υπάρχει επίσης μια επικρατούσα λανθασμένη αντίληψη ότι η “απατεώνες βλάπτει μόνο τον εαυτό τους” και γι 'αυτό ας απατεώνες εξαπατούν. Ωστόσο,, οι ιστορίες του Bernie Madoff, στεγαστικά δάνεια subprime και τα σκάνδαλα εξαπάτησης στο Χάρβαρντ και Stuyvesant High School δείχνουν ότι η εξαπάτηση είναι ιογενής και τα spreads να βλάψει πέρα από το φορέα του ιού.
Πόσο φταίει μπορούμε να τοποθετήσουμε σε τυποποιημένες δοκιμές για τα προβλήματα με την εξαπάτηση?
Έχουμε σαφείς ενδείξεις από όλη τη χώρα ότι η ψευδής idolization των αποτελεσμάτων των τεστ και να τα χρησιμοποιούν ως ανταμοιβή αποτελέσματα των φοιτητών και των εκπαιδευτικών εξαπάτηση. Ωστόσο,, δεν είναι παρά ένα κομμάτι του παζλ ενός συστημικού προβλήματος και έτσι δεν θα πρέπει να είναι αποκλειστικά δική μας αλεξικέραυνο.
Μήπως πιστεύουμε ότι η κοινωνία πρέπει να αντιμετωπίσει τα σημερινά ορισμό του πολιτισμού μας επιτυχίας, για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί εξαπάτηση οδηγεί σε επισφαλή ζωή και μια επισφαλής κοινωνία?
Ίσως. Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ερευνητικό Ινστιτούτο του UCLA έχει τοπογραφικά αμερικανική πρωτοετών φοιτητών για πάνω από σαράντα χρόνια. Στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα / αρχές του εβδομήντα, 73% των πρωτοετών φοιτητών κολεγίου, δήλωσε ότι “την ανάπτυξη μιας ουσιαστικής φιλοσοφία της ζωής” Ήταν ένας πολύ σημαντικός στόχος, την ωρα που “είναι πλούσιοι” ήταν μόνο πολύ σημαντικό να 45%. Τα ποσοστά αυτά έχουν αντιστραφεί για την τρέχουσα γενιά των φοιτητών μας; και μόνο 45% αισθάνονται ότι είναι πολύ σημαντικό να αναπτυχθεί μια ουσιαστική φιλοσοφία της ζωής, ενώ 75% αισθάνονται ότι είναι πολύ σημαντικό να είναι πλούσιος. Αυτή η αναστροφή, σε συνδυασμό με πιέσεις απόδοση και η έλλειψη συζητήσεις σχετικά με τα αποδεκτά μέσα με τα οποία να επιτύχει την επιτυχία, είναι πιθανό να οδηγήσει σε άτομα που θέλουν να υιοθετήσουν ένα “με κάθε κόστος” στάση.
Σε περίπτωση ηθική διδάσκεται μόνο στο σπίτι ή μήπως είναι ώρα να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην ηθική στην τάξη?
Έχουμε θέσει επί τάπητος τη συζήτηση στην Εξαπάτηση στο σχολείο και υποστηρίζουν ότι τα σχολεία έχουν την υποχρέωση στους μαθητές διδάσκουν σχετικά με την επαγγελματική ακεραιότητα και την ηθική λήψη αποφάσεων. Αυτό δεν είναι για τη διδασκαλία της θρησκείας ή ιδεολογικά τους φοιτητές σε ό, τι προσωπικές αξίες θα πρέπει να ισχύει και. Πρόκειται για τη διδασκαλία φοιτητών λήψης αποφάσεων των δεξιοτήτων και την προετοιμασία τους για την επαγγελματική ζωή, η οποία καθοδηγείται από κοινά πρότυπα, κανόνες και αξίες. Ανθρωπολογική έρευνα και το Διεθνές Κέντρο για την ακαδημαϊκή ακεραιότητα δείχνει ότι οι αξίες όπως η ειλικρίνεια, αξιοπιστία, σεβασμός, ευθύνη και η δικαιοσύνη είναι θεμελιώδεις και οικουμενικές αξίες, έτσι ώστε αυτά μπορούν να καθοδηγήσουν ετερογενή οργανώσεις. Τα σχολεία πρέπει να διδάσκουν την επαγγελματική ακεραιότητα, έχοντας πρότυπα ηθικής συμπεριφοράς και κρατώντας τους φοιτητές, δάσκαλοι, Οι γονείς και οι διαχειριστές τους. Έχουμε δει η εναλλακτική λύση για να μην γίνει αυτό, και είναι σαφές ότι δεν λειτουργεί.
Φωτογραφίες ευγένεια του Tricia Bertram Gallant.
Στο παγκόσμιο Αναζήτηση για Εκπαίδευση, μαζί μου και παγκοσμίως γνωστή ηγέτες σκέψης συμπεριλαμβανομένου του Sir Michael Κομμωτήριο (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο Δρ. Michael Block (ΗΠΑ), Ο Δρ. Leon Botstein (ΗΠΑ), Καθηγητής Clay Christensen (ΗΠΑ), Ο Δρ. Linda Ντάρλινγκ-Hammond (ΗΠΑ), Ο Δρ. Madhav Chavan (Ινδία), Ο καθηγητής Michael Fullan (Καναδάς), Ο καθηγητής Howard Gardner (ΗΠΑ), Ο καθηγητής Andy Hargreaves (ΗΠΑ), Ο καθηγητής Yvonne Hellman (Η Ολλανδία), Ο καθηγητής Kristin Helstad (Νορβηγία), Jean Hendrickson (ΗΠΑ), Καθηγητής Rose Hipkins (Νέα Ζηλανδία), Καθηγητής Cornelia Hoogland (Καναδάς), Η κ. Chantal Kaufmann (Βέλγιο), Ο Δρ. Eija Kauppinen (Φινλανδία), Υφυπουργός Tapio Kosunen (Φινλανδία), Ο καθηγητής Dominique Λαφοντέν (Βέλγιο), Ο καθηγητής Hugh Lauder (Ηνωμένο Βασίλειο), Καθηγητής Ben Levin (Καναδάς), Lord Ken Macdonald (Ηνωμένο Βασίλειο), Καθηγητής Barry McGaw (Αυστραλία), Shiv Nadar (Ινδία), Καθηγητής R. Natarajan (Ινδία), Ο Δρ. PAK NG (Σιγκαπούρη), Ο Δρ. Denise Πάπα (ΗΠΑ), Sridhar Rajagopalan (Ινδία), Ο Δρ. Diane Ravitch (ΗΠΑ), Sir Ken Robinson (Ηνωμένο Βασίλειο), Καθηγητής Pasi Sahlberg (Φινλανδία), Andreas Schleicher (PISA, ΟΟΣΑ), Ο Δρ. Anthony Seldon (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο Δρ. David Shaffer (ΗΠΑ), Ο Δρ. Kirsten Μοναδική Are (Νορβηγία), Στήβεν Spahn (ΗΠΑ), Yves Theze (Γαλλικό λύκειο των ΗΠΑ), Ο καθηγητής Charles Ungerleider (Καναδάς), Ο καθηγητής Tony Wagner (ΗΠΑ), Sir David Watson (Ηνωμένο Βασίλειο), Καθηγητής Dylan Γουίλιαμ (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο Δρ. Mark Wormald (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο καθηγητής Theo Wubbels (Η Ολλανδία), Ο καθηγητής Michael Young (Ηνωμένο Βασίλειο), και ο καθηγητής Minxuan Zhang (Κίνα) καθώς εξερευνούν τα μεγάλα ζητήματα της εκπαίδευσης εικόνα που όλα τα έθνη αντιμετωπίζουν σήμερα. Η Παγκόσμια αναζήτηση για την Εκπαίδευση της Κοινότητας Σελίδα
C. M. Rubin είναι ο συγγραφέας των δύο πολυδιαβασμένα online σειρά για την οποία έλαβε ένα 2011 Βραβείο Upton Sinclair, “Η Σφαιρική Αναζήτηση για Εκπαίδευση” και “Πώς θα μας Διαβάστε?” Είναι επίσης ο συγγραφέας του μπεστ σέλερ τρία βιβλία, Συμπεριλαμβανομένων Η Ρεάλ Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.
Πρόσφατα σχόλια