Όταν τα όμορφα μικρά παιδιά και τους δασκάλους τους γενναίους πεθαίνουν σε μια παράλογη πράξη απερίγραπτη βία, όπως αυτή στο Sandy Hook Δημοτικό Σχολείο, το έθνος κλαίει. Το έθνος προσεύχεται για ανακούφιση από τη συντριπτική του θλίψη και από αυτές τις προσευχές έρχεται η ελπίδα ότι το έθνος θα εμπνευστεί από την αγάπη, με θάρρος και συμπόνια για να κάνουμε κάτι καλύτερο για όλους τους πολίτες της και ιδιαίτερα για μικρό αβοήθητο παιδιά του.
Ήρθε η ώρα των Χριστουγέννων στο Newtown CT, αλλά το πρωί της επίσκεψής μου δεν υπάρχει χαρά στον αέρα. Υπάρχει μόνο θλίψη. Ο σύζυγός μου και εγώ χτίσαμε το ειδυλλιακό εξοχικό μας σπίτι μόλις λίγα μίλια από αυτήν την ρουστίκ πόλη της Νέας Αγγλίας. Ήταν εδώ που τα παιδιά μας έμαθαν πολύτιμα μαθήματα για την οικογένεια και την κοινότητα μακριά από τον γρήγορο κόσμο της άνω ανατολικής πλευράς του Μανχάταν. Είναι ειρωνικό ότι από την Παρασκευή προσπαθούμε να κατανοήσουμε νέα μαθήματα που δεν περίμεναμε να ζήσουμε στο παραμύθι μας μακριά από το σπίτι.
Το τέλος των γυρισμάτων είναι η αρχή ενός ταξιδιού για να επουλωθούν, σήμανση μαθήματα που θα έπρεπε να έχουμε μάθει από Columbine, Κολοράντο; Κόκκινη λίμνη, Μινεσότα; Essex, Βερμόντ; Λάνκαστερ, Οχάιο και το Virginia Tech, Βιρτζίνια για να ονομάσουμε, αλλά μερικά. Το ταξίδι θα είναι μακρύ και δύσκολο λαμβάνοντας υπόψη τα προβλήματα ψυχικής και συναισθηματικής υγείας που μπορεί να αντιμετωπίσει η κοινότητα από αυτό το τραύμα τους επόμενους μήνες και χρόνια μπροστά. Ρώτησα τον συνάδελφο του Fairfield County και καθηγητή Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, Ο Δρ. Brian Fallon, να μοιραστεί τις σκέψεις του για αυτά τα θέματα.
Ποια είναι τα είδη του PTSD και άλλων συναισθηματικών προβλημάτων που σχετίζονται με το άγχος που μπορεί να περιμένει αυτή η κοινότητα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα?
Αυτό το φρικτό γεγονός που διαπράχθηκε σε τέτοια μικρά παιδιά έχει συγκλονίσει το έθνος μας. Οι άνθρωποι του Newtown, που είναι μια μικρή σφιχτά δεμένη κοινότητα, είναι καταστροφικοί και θλιμμένοι. Η απάντησή τους σε αυτό το τραύμα θα διαμορφωθεί από τη δύναμη των κοινοτικών δεσμών τους και από την αδιανόητη φύση αυτού του γεγονότος.
Μια φυσιολογική αντίδραση σε ένα καταστροφικό συμβάν είναι το άγχος, που συνήθως εκδηλώνεται τόσο ως συναισθηματικά όσο και ως σωματικά συμπτώματα. Για τα περισσότερα από τα παιδιά και τους εφήβους που δεν επηρεάζονται άμεσα, Αυτές οι αντιδράσεις μπορεί να διαρκέσουν ημέρες έως εβδομάδες. Ωστόσο, μια υποομάδα παιδιών μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα που διαρκούν μήνες έως χρόνια. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν PTSD (σε 10-35% των παιδιών), και πολλά άλλα θα αναπτύξουν λιγότερο έντονα συμπτώματα άγχους, συγκεκριμένες φοβίες (π.χ., του σκοταδιού), και / ή άγχος διαχωρισμού. Ο κίνδυνος ανάπτυξης PTSD μετά από μια καταστροφή σχετίζεται με την εγγύτητα με το συμβάν (δηλαδή. όπου στο σχολείο ήταν το παιδί τη στιγμή των γυρισμάτων?), τη σχέση του με εκείνους που πέθαναν (δηλαδή. πέθανε ένας φίλος ή μέλος της οικογένειας?), και το σωρευτικό βάρος των προηγούμενων στρεσογόνων για το άτομο. Η κοινότητά μας στο Κοννέκτικατ / Νέα Υόρκη, για παράδειγμα, μόλις πέρασε από τον τυφώνα Sandy με τεράστια δέντρα που πέφτουν και σπίτια κατεδαφισμένα από πλημμύρες. Κάθε παιδί που έχει ήδη τραυματιστεί από το να αισθάνεται ανασφαλές ως αποτέλεσμα του τυφώνα Sandy μπορεί να βιώσει αυτή τη σφαγή στο σχολείο Newtown ακόμη πιο έντονα, με αυξημένο κίνδυνο συμπτωμάτων PTSD.
Τα τυπικά συμπτώματα PTSD περιλαμβάνουν συχνές παρεμβατικές αναμνήσεις του συμβάντος (ή σε μικρά παιδιά παίζουν στο οποίο το τραύμα επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά), τρομακτικά όνειρα (π.χ., εφιάλτες τεράτων ή διάσωσης άλλων), αυξημένη επαγρύπνηση για βλάβες στο περιβάλλον με αυξημένη πηδεία, και σωματικά ή συναισθηματικά συμπτώματα στις υπενθυμίσεις του συμβάντος (π.χ., Αναφορές στην τηλεόραση ή το περιοδικό στη λήψη, δυνατούς θορύβους στο σχολείο, παιδιά ουρλιάζουν). Μπορεί επίσης να εμφανιστούν και άλλα συμπτώματα που σχετίζονται με το PTSD, όπως το άγχος, ανησυχώντας ότι ένα τέτοιο γεγονός μπορεί να συμβεί ξανά ή να πεθάνει σε νεαρή ηλικία, ευερεθιστότητα ή εκρήξεις θυμού, προβλήματα με ομότιμες σχέσεις, απόσυρση από οικογένεια ή φίλους, ψυχοσωματικά παράπονα (π.χ., αισθάνομαι άρρωστος, πόνος στο στομάχι, ή πονοκεφάλους), ή έχοντας προβλήματα με τη συγκέντρωση. Η αναπτυξιακή παλινδρόμηση είναι μια φυσιολογική απόκριση στο άγχος, ιδίως σε μικρότερα παιδιά που μπορεί να γίνουν πιο προσκολλημένα (σκιάζοντας τον γονέα γύρω από το σπίτι, θέλω να κοιμηθώ στο κρεβάτι του γονέα) ή άποροι και συνέχισε να πιπιλίζει τον αντίχειρα ή να κοιμάται.
Μεταξύ μερικών παιδιών, Η έρευνα δείχνει ότι ξεκινώντας ίσως 6 μήνες έως 1 ένα χρόνο μετά την εκδήλωση, ένα παιδί μπορεί να εμφανίσει σημάδια κατάθλιψης ή κρίσεων πανικού. Πράγματι, η ανάκαμψη από το ίδιο το PTSD μπορεί στη συνέχεια να ακολουθείται από συμπτώματα κατάθλιψης, ειδικά αν υπήρχε απώλεια αδελφού ή φίλου. Οι μελέτες δείχνουν ότι μέχρι 90% παιδιών που υπέστησαν θάνατο στενού μέλους της οικογένειας κατά τη διάρκεια μιας καταστροφής μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης. Μελέτες δείχνουν επίσης ότι τα κορίτσια και τα μικρότερα παιδιά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης μετατραυματικών αντιδράσεων στο στρες.
Συγκεκριμένα, μπορείτε να μιλήσετε για τη φροντίδα των πολύ μικρών παιδιών μετά από αυτήν την τραγωδία. Τι πρέπει να κάνουν οι ενήλικες?
Η υποστήριξη από τους σημαντικούς ενήλικες στη ζωή ενός παιδιού είναι κρίσιμη. Αυτό περιλαμβάνει τους γονείς, δάσκαλοι, συγγενείς, θρησκευτικές κοινότητες, και μεγαλύτερους συνομηλίκους. Πρέπει να δημιουργηθεί ένα αίσθημα ασφάλειας. Είναι καλύτερο εάν διατηρούνται οι κανονικές οικογενειακές ρουτίνες και εάν οι ενήλικες είναι όσο το δυνατόν παρόντες, τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά. Η συζήτηση για την εκδήλωση με παιδιά είναι απαραίτητη και θα συμβάλει στη μείωση του φόβου. Τα παιδιά θα κοιτάξουν τους γονείς τους; Οι γονείς θα πρέπει να παραδεχτούν τις ανησυχίες τους αλλά και να τονίσουν την ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν αυτήν την καταστροφή και την ασφάλεια του παιδιού. Αφήστε το παιδί ευκαιρίες να εκφράσει συναισθήματα και να κάνει ερωτήσεις, μέσω λέξεων, γράφοντας ένα περιοδικό, μέσω σχεδίου και παιχνιδιού. Να καταλαβαίνετε όταν το άγχος βγαίνει σε συναισθηματικές εκρήξεις ή ψυχοσωματική αγωνία. Ψυχοθεραπεία (άτομο, ομάδα, ή οικογένεια) μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο, όπως μπορεί να συμπεριληφθούν τεχνικές φαρμακευτικής αγωγής και γνωστική θεραπεία για τη μείωση των φόβων και των ανησυχιών. Με τη βοήθεια ευαίσθητων και υποστηρικτικών μελών της οικογένειας και επαγγελματιών, μικρά παιδιά και έφηβοι με PTSD μπορούν να μάθουν να αντιμετωπίζουν τις τραυματικές αναμνήσεις και τελικά να ζουν ευτυχισμένες και παραγωγικές ζωές.
Συγκεκριμένα, μπορείτε να μιλήσετε για τη φροντίδα των ενηλίκων, δηλ. καθηγητές και γονείς που επηρεάστηκαν. Τι είδους ανησυχίες θα μπορούσαν να βιώνουν?
Η θλίψη θα επηρεάσει όλους. Το τραύμα της απώλειας ενός μικρού παιδιού δεν εξαφανίζεται ποτέ και η θλίψη μπορεί να είναι αρκετά παρατεταμένη, αλλά η επούλωση γίνεται με την πάροδο του χρόνου. Πολλοί θα έχουν αυξημένη αίσθηση της επισφάλειας της ζωής. Μερικοί ενήλικες μπορεί να βιώσουν ενοχές, αναρωτιούνται τι θα μπορούσαν να είχαν κάνει διαφορετικά για να αποτρέψουν ή να αλλάξουν την επίθεση. Άλλοι θα μετατρέψουν τη θλίψη και την οργή τους σε παραγωγική κοινωνική και πολιτική δράση για να μειώσουν τον κίνδυνο παρόμοιων απειλών για τα παιδιά. Η κοινότητα είναι πιθανό να δυσαρεστεί το επίκεντρο των μέσων ενημέρωσης και την ενοχλητική προσοχή, επιδιώκοντας μια επιστροφή στις κανονικές ρουτίνες που είναι τόσο πολύτιμες για να προσφέρουν άνεση. Το PTSD και η κατάθλιψη θα επηρεάσουν ορισμένους, και πιθανότατα πολλοί από αυτούς επηρεάστηκαν άμεσα. Για χάρη της δικής τους ευημερίας και για την καλύτερη φροντίδα των παιδιών τους, Αυτοί οι ενήλικες πρέπει να ζητήσουν αξιολόγηση και καθοδήγηση από επαγγελματίες θεραπευτές και από τις θρησκευτικές τους κοινότητες.
Τι είδους ολοκληρωμένο πρόγραμμα αξιολόγησης και θεραπείας (παραδοσιακών και μη παραδοσιακών εκπαίδευση και θεραπευτικές προσεγγίσεις) μου προτείνετε σε αυτήν την κοινότητα και άλλα σχολεία σε όλο το έθνος τεθεί σε εφαρμογή για να βοηθήσει εκείνους που αγωνίζονται με τα επακόλουθα του Sandy Hook Δημοτικό Σχολείο σφαγή?
Τα παιδιά αξίζουν να εκπαιδευτούν σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Πολλά σχολεία, αλλά όχι όλοι, είναι ασφαλή. Στον απόηχο του υψηλού προφίλ του σχολείου καταστροφές (όπως Columbine και Virginia Tech), πολλά σχολεία έχουν τεθεί σε μέτρα ασφαλείας τόπο που ενισχύουν σημαντικά την ασφάλεια των σχολείων. Το δημοτικό σχολείο Sandy Hook είχε τέτοια μέτρα ασφαλείας. Αυτά τουλάχιστον πρέπει να είναι υποχρεωτικά για όλα τα σχολεία. Η κοινωνια μας, υπό το φως αυτής της καταστροφής του Newtown, πρέπει να αντιμετωπίσει και πάλι τι μπορεί επιπλέον να κάνει για να διασφαλίσει την ασφάλεια των παιδιών μας. Η κατακραυγή που απαιτεί απαγόρευση των όπλων επίθεσης έχει νόημα, καθώς χωρίς τέτοια όπλα θα είχαν πεθάνει λιγότερα παιδιά, η ανάγκη για έλεγχο όπλων είναι επείγουσα. Από ψυχολογική άποψη, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι προσεκτικοί σε διαταραχές συμπεριφοράς στα παιδιά, όπως ψυχοσωματικά παράπονα ή άρνηση σχολείου σε μικρότερα παιδιά ή μειωμένη σχολική απόδοση ή συναισθηματική απόσυρση σε μεγαλύτερα παιδιά. Οι σχολικοί σύμβουλοι πρέπει να επισκέπτονται τάξεις και να καλωσορίζουν τους μαθητές να μιλήσουν μαζί τους ή στις νοσοκόμες του σχολείου. Οι μαθητές γυμνασίου θα επωφεληθούν από την παροχή συμβουλών από ομότιμους ομίλους που έχουν επιβληθεί σε όλους τους μαθητές (π.χ.. όλοι οι μαθητές του 2ου έτους) με επικεφαλής τους μεγαλύτερους μαθητές που εκπαιδεύτηκαν ως αρχηγοί ομότιμων ομάδων στις οποίες αντιμετωπίζονται οι φυσιολογικοί και άτυποι στρες της ζωής. Η παρακολούθηση των ψυχολογικών ζητημάτων που επηρεάζουν τους νέους μαθητές μας αποτελεί βασικό μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Ο Δρ. Ο Brian Fallon είναι Καθηγητής Κλινικής Ψυχιατρικής στο Columbia University College of Physicians and Surgeons, και είναι ο Διευθυντής του Κέντρου Ερευνών για τις ασθένειες Lyme και κροτώνων στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Κολούμπια. Ο Fallon είναι στην Εκτελεστική Επιτροπή του Τμήματος Fairfield / Litchfield District of the Connecticut Psychiatric Society.
Όλες οι φωτογραφίες είναι ευγενική προσφορά της Ο.Μ.. Rubin.
Στο παγκόσμιο Αναζήτηση για Εκπαίδευση, μαζί μου και παγκοσμίως γνωστή ηγέτες σκέψης συμπεριλαμβανομένου του Sir Michael Κομμωτήριο (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο Δρ. Michael Block (ΗΠΑ), Ο Δρ. Leon Botstein (ΗΠΑ), Καθηγητής Clay Christensen (ΗΠΑ), Ο Δρ. Linda Ντάρλινγκ-Hammond (ΗΠΑ), Ο Δρ. Madhav Chavan (Ινδία), Ο καθηγητής Michael Fullan (Καναδάς), Ο καθηγητής Howard Gardner (ΗΠΑ), Ο καθηγητής Andy Hargreaves (ΗΠΑ), Ο καθηγητής Yvonne Hellman (Η Ολλανδία), Ο καθηγητής Kristin Helstad (Νορβηγία), Jean Hendrickson (ΗΠΑ), Καθηγητής Rose Hipkins (Νέα Ζηλανδία), Καθηγητής Cornelia Hoogland (Καναδάς), Αξιότιμο Jeff Johnson (Καναδάς), Η κ. Chantal Kaufmann (Βέλγιο), Ο Δρ. Eija Kauppinen (Φινλανδία), Υφυπουργός Tapio Kosunen (Φινλανδία), Ο καθηγητής Dominique Λαφοντέν (Βέλγιο), Ο καθηγητής Hugh Lauder (Ηνωμένο Βασίλειο), Καθηγητής Ben Levin (Καναδάς), Lord Ken Macdonald (Ηνωμένο Βασίλειο), Καθηγητής Barry McGaw (Αυστραλία), Shiv Nadar (Ινδία), Καθηγητής R. Natarajan (Ινδία), Ο Δρ. PAK NG (Σιγκαπούρη), Ο Δρ. Denise Πάπα (ΗΠΑ), Sridhar Rajagopalan (Ινδία), Ο Δρ. Diane Ravitch (ΗΠΑ), Richard Wilson Riley (ΗΠΑ), Sir Ken Robinson (Ηνωμένο Βασίλειο), Καθηγητής Pasi Sahlberg (Φινλανδία), Andreas Schleicher (PISA, ΟΟΣΑ), Ο Δρ. Anthony Seldon (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο Δρ. David Shaffer (ΗΠΑ), Ο Δρ. Kirsten Μοναδική Are (Νορβηγία), Στήβεν Spahn (ΗΠΑ), Yves Theze (Lycee Francais Η.Π.Α.), Ο καθηγητής Charles Ungerleider (Καναδάς), Ο καθηγητής Tony Wagner (ΗΠΑ), Sir David Watson (Ηνωμένο Βασίλειο), Καθηγητής Dylan Γουίλιαμ (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο Δρ. Mark Wormald (Ηνωμένο Βασίλειο), Ο καθηγητής Theo Wubbels (Η Ολλανδία), Ο καθηγητής Michael Young (Ηνωμένο Βασίλειο), και ο καθηγητής Minxuan Zhang (Κίνα) καθώς εξερευνούν τα μεγάλα ζητήματα της εκπαίδευσης εικόνα που όλα τα έθνη αντιμετωπίζουν σήμερα. Η Παγκόσμια αναζήτηση για την Εκπαίδευση της Κοινότητας Σελίδα
C. M. Rubin είναι ο συγγραφέας των δύο πολυδιαβασμένα online σειρά για την οποία έλαβε ένα 2011 Βραβείο Upton Sinclair, “Η Σφαιρική Αναζήτηση για Εκπαίδευση” και “Πώς θα μας Διαβάστε?” Είναι επίσης ο συγγραφέας του μπεστ σέλερ τρία βιβλία, Συμπεριλαμβανομένων Η Ρεάλ Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.
Ακολουθήστε C. M. Rubin στο Twitter: www.twitter.com/@cmrubinworld
Πρόσφατα σχόλια