“مدارس رانده به جای تاکید بیش از حد بر نمرات آزمون که نشان دهد چه به راحتی می توانید اندازه گیری می شود. در انجام این کار, آنها غفلت دیگر مهارت های مهم و کیفیت است که دشوار است.” — اندی هارگریوز
گزارش جدید, بهبود داده محور و پاسخگویی, نوشته شده توسط استادان کالج بوستون اندی هارگریوز و هنری براون, offers recommendations for establishing more effective systems and processes for evaluating performance of schools. The report explains how the current system of student data collection more often than not creates “perverse incentives” for educators to narrow curriculum, teach to the test and allocate their efforts disproportionately to students who yield the quickest test-score gains, rather than those with the greatest needs. The authors claim the flawed use of data-driven improvement and accountability (“DDIA”) in much of U.S. Education has significant ramifications, since the system has become “driven” در مقابل “guided” by test scores. In these circumstances, educational accountability that is intended to contribute to student improvement can actually impede improvement for students.
“When accountability is prioritized over improvement, DDIA neither helps educators make better pedagogical judgments nor enhances educators’ knowledge of, and relationships with their students,” comments Braun. “مدارس رانده به جای تاکید بیش از حد بر نمرات آزمون که نشان دهد چه به راحتی می توانید اندازه گیری می شود. در انجام این کار, they neglect other important skills and qualities that are difficult to quantify,” adds Hargreaves.
The drive to enhance school performance and learning outcomes for all students has been an educational priority for the last three decades, often creating conflicts between policymakers and educators. There has been major debate over the emphasis on test scores. Hargreaves and Braun argue that our thinking is too narrow. They raise the question: Are we using this data as effectively as we could or has it become a substitute for professional judgment? They contend that data should guide educators in terms of providing feedback, allowing schools to see the problem areas, and intervene and make the necessary student and/or teaching improvements as needed. علاوه بر این, does this data alone properly reflect what students know? Does it measure all that we value?
و به این ترتیب, what would be the alternatives to the policy tools we currently rely on for school performance? Hargreaves and Braun point out that professional judgments and interventions would need to be based on a wide range of evidence and indicators that properly reflect what students should be learning. They draw comparisons with uses of data in business and professional sports, برای مثال،. the Oakland Athletics, the first baseball team to rely on players’ performance statistics for recruitment. “The point being,” adds Hargreaves, “effective teams use data but the data are valued by everyone, and analyzed together with shared responsibility for improvement.” علاوه بر این, high performing educational systems around the world use systemic reforms to promote collective responsibility for improvement. Top down accountability is a last resort in these countries.
Accompanying the report is model legislation authored by attorney Kathy Gebhardt, executive director of Children’s Voices. Based on the Hargreaves and Braun brief, the legislation details how data could be used effectively to create a multi-level system of accountability designed for school improvement.
هارگریوز’ and Braun’s brief concludes with twelve recommendations for establishing more effective systems and processes of Data-Driven or Evidence-Informed Improvements and Accountability.
To review the Hargreaves/Braun report: http://nepc.colorado.edu/publication/data-driven-improvement-accountability
Andrew Hargreaves is the Thomas More Brennan Professor of Education in the Lynch School of Education. Henry Braun is the Boisi Professor or Education and Public Policy in the Lynch School of Education.
اندی هارگریوز, C. M. روبین, هنری براون
Photos courtesy of Andrew Hargreaves and Henry Braun.
در جهانی جستجو برای آموزش و پرورش, من و پیوستن به رهبران فکری در سطح جهان شناخته جمله سر مایکل باربر (UK), دکتر. مایکل بلوک (ایالات متحده), دکتر. لئون Botstein (ایالات متحده), استاد خشت کریستنسن (ایالات متحده), دکتر. لیندا عزیزم، هاموند (ایالات متحده), دکتر. Madhav Chavan (هند), پروفسور مایکل فالن (کانادا), پروفسور هوارد گاردنر (ایالات متحده), پروفسور اندی هارگریوز (ایالات متحده), پروفسور ایوان هلمن (هلند), پروفسور کریستین Helstad (نروژ), ژان Hendrickson (ایالات متحده), پروفسور رز Hipkins (نیوزیلند), استاد کورنلیا Hoogland (کانادا), جناب جف جانسون (کانادا), خانم. شانتال کافمن (بلژیک), دکتر. Eija Kauppinen (فنلاند), دولت Tapio Kosunen وزیر (فنلاند), پروفسور دومینیک لافونتن (بلژیک), پروفسور هیو لادر (UK), پروفسور بن لوین (کانادا), پروردگار کن مک دونالد (UK), پرفسور بری McGaw (استرالیا), Shiv در نادار (هند), استاد R. Natarajan (هند), دکتر. PAK NG (سنگاپور), دکتر. دنیس پاپ (US), Sridhar Rajagopalan (هند), دکتر. دایان Ravitch (ایالات متحده), ریچارد ویلسون رایلی (ایالات متحده), سر کن رابینسون (UK), استاد PASI Sahlberg (فنلاند), استاد Manabu ساتو (ژاپن), آندریاس Schleicher (PISA, OECD), دکتر. آنتونی Seldon (UK), دکتر. دیوید شافر (ایالات متحده), دکتر. کیرستن همهجانبه هستند (نروژ), صدراعظم استفان Spahn (ایالات متحده), ایو Theze (فرانسه دبیرستان فرانسوی ایالات متحده), پروفسور چارلز Ungerleider (کانادا), پروفسور تونی واگنر (ایالات متحده), سر دیوید واتسون (UK), استاد دیلن Wiliam (UK), دکتر. علامت گذاری Wormald (UK), پروفسور تئو Wubbels (هلند), پروفسور مایکل جوان (UK), و استاد Minxuan ژانگ (چین) به عنوان آنها در پرسش های بزرگ آموزش و پرورش تصویر است که تمام کشورهای امروز با آن مواجه بررسی. جهانی جستجو برای آموزش و پرورش انجمن صفحه
C. M. روبین نویسنده دو مجموعه آنلاین به طور گسترده به عنوان خوانده شده که او دریافت است 2011 جایزه آپتون سینکلر, “جهانی جستجو برای آموزش و پرورش” و “چگونه آیا ما به عنوان خوانده شده?” او همچنین نویسنده سه کتاب پرفروش, محتوی رئال آلیس در سرزمین عجایب.
دنبال C. M. روبین در توییتر: www.twitter.com/@cmrubinworld
نظرات اخیر